آیتالله سید محمد ضیاءآبادی فرزند مرحوم حجّت الاسلام حاج سيّد محمود ضياءآبادي(طاب ثراه) در سال 1307 در ردستای ضیاءآباد شهر قزوین دیده به جهان گشود. وی در شهر قزوين پس از فراگيري مقدّمات علمي: صرف و نحو، منطق، معاني و بيان و معالم الاصول از اساتيد معظّم رحمه الله عليهم اجمعين ،لمعتين ،رسائل، مكاسب و شرح منظومه را از محضر پرفيض فیلسوف شهید حضرت آيت الله سید ابوالحسن رفیعی قزوینی رضوان الله تعالي عليه استفاضه كرده و سپس به حوزهي علميّهي قم مشرّف و در مدرسهي فيضيّه اقامت گزيدند. سپس راهی شهر قم گردید و بیش از پانزده سال، فقه و اصول را از محضر آیتالله بروجردی و امام خمینی (ره) فرا گرفت و علوم عقلی را از حوزه درس مفسر و فیلسوف یگانه، علامه سید محمدحسین طباطبایی، صاحب تفسیر گرانقدر المیزان، تلمذ کرد. وی پس از درگذشت استادش مرحوم آیتالله بروجردی، به شهر تهران آمد و در حوزهي علميّهي عالم بزرگوار مرحوم حاج شيخ احمد مجتهدي قدّس سّره به تدريس مطوّل، معالم و لمعتين ، رسائل و مكاسب پرداخت. بخش عمده اي از فعّاليّت هاي ايشان، تشكيل جلسات هفتگي تفسير قرآن مجيد و بحثهاي معارفي و اخلاقي براي توده مردم بوده است. وی بیوقفه به وظایف دینی، نشر احکام اسلامی، تفسیر قرآن، تدریس و امامت جماعت پرداخت. حلقه تفسیر قرآن وی بیش از چهل سال است که در تهران برقرار شد. از وی آثار متعددی در موضوعات مختلف اسلامی منتشر شده که مهمترین آنها عبارت است از: شب مردان خدا، حج برنامه تکامل، تفسیر سوره قیامت، موعظه، توبه، قساوت بیماری مهلک بشر، توسل و...